De Fryske Wâlden (meast koartwei De Wâlden neamd) is in streek yn it easten fan Fryslân mei in eigen karakter dat net foarme is troch see of troch lânwinst op de see. De streek hat har namme te tankjen oan it protte bosk en houtwâlen, mar tsjinwurdich wol dat net sizze dat “wâld” in boskgebiet is, it is mear in gebiet mei leech hout. De houtwâlen om de greiden en ekers soargje foar it karakteristike lytsskalige kûlisselânskip.

De befolking fan De Wâlden hat in mear mingd karakter as dy fan de Fryske kuststreken. De grutte en min tagonklike heidefjilden hawwe ieuwenlang ûnderdak bean oan ferskate groepen migranten, dêrûnder Westfalen, Saksen, joaden en sigeuners. Neffens guon docht it temperamint yn ‘e Wâlden wat ‘súdlik’ oan.

De streek stie en stiet bekend om syn hannelskarakter. De taal dy’t hjir sprutsen wurdt, it Wâldfrysk wykt op ferskate punten ôf fan it Frysk fan de Klaaistreek en de Súdwesthoeke.

Bewenners fan de Wâlden wurde wol ‘wâldpiken’, ‘wâldsjers’ of ‘heidepiken’ neamd. De befolking fan de eardere heidestreken hat by guon noch de namme dat se koart foar de kop binne en gau mei it knyft klear stiet. In soad heidsjers hiene oant foar koart as liifspreuk “Myn Herder is myn redder”. Dêrmei net referearjend oan ús Leavenhear mar oan in bûsmes fan it merk Herder dat sa’n bytsje ta harren standertútrissing skynde te hearren. (Bron: Wikipedy)